Non agardaba gran cousa de The Danish Girl, e finalmente confirmouse como un filme decepcionante. Con algún aspecto brillante e cunha perspectiva divulgativa que se cadra poida ser aprezada, pero cun torpe desenvolvemento da historia orixinal de Gerda Wegener e Lili Elbe. É certo que a historia da parella está o suficientemente mergullada en acasos e hipóteses que obrigan a a calquera adaptación a tomar unha serie de decisións relevantes. Se cadra xa estaban tomadas na novela de David Ebershoff na que se basea o filme, pero resulta evidente que non foron boas decisións.

En primeiro lugar, resulta absolutamente inexplicábel o ocultamento deliberado da identidade lésbica de Gerda Wegener, especialmente partindo da popularidade da súa arte erótica e tendo en conta que era un dos poucos datos obxectivos cos que se podía contar para reconstruír algo semellante a unha biografía da parella. A ausencia deste feito non é casual, que Gerda fose bisexual viña esvaecer o binarismo básico sobre o que pivota todo filme. Tamén faría entrar en escena algo que forma parte de todos eses rumores e hipóteses: a posibilidade de que non só Gerda e Einer Wegener fosen parella, senón que tamén o fosen Gerda e Lili Elbe. Unha simple hipótese, que porén explicaría por que esta protagonizou parte das súas obras eróticas. Naturalmente, introducir algo como unha orientación sexual aparentemente contraditoria cunha identidade transxénero determinada sería excesivo para un filme que procura un público de masas. A moitas persoas estouparíalles a cabeza.

Un segundo elemento hipotético que mudaría por completo a perspectiva do filme é a posibilidade de que Einar/Lili realmente non fose transexual, senón intersexual, algo que daría un significado distinto á súa operación, deixando de ser un camiño para atoparse a si mesma para converterse nun trámite para encaixar nunha determinada explicación do mundo. Esta perspectiva é outra das que son completamente eliminadas no filme.

En realidade, The Danish Girl non se move nin un ápice desa sinxela e supostamente evidente explicación do mundo. É certo que o filme presenta unha perspectiva da transexualidade valiosa polo seu carácter de divulgación e de representación, pero aparece como completamente incapaz de saír do cerco que constrúe coa súa propia recreación ficticia. O mundo é explicado de forma sinxela, nel hai homes e mulleres, nada máis, e a identidade de xénero é un elemento coherente coas inclinacións sexuais. Nada do rupturista e problemático que hai na historia de Lili e Gerda aparece nin sequera evocado e até o drama da protagonista ten unha única dirección, a medio camiño entre o triunfo e o martirio. É certo que a comunidade trans precisaba dunha historia destas características, porén, non creo que escoller esta fose unha decisión acertada. Lili e Gerda non viviron unha historia binaria nin sinxela, as súas simples identidades foron subversivas nos comezos dos anos vinte, parece que case tanto como o serían nos nosos días. E esa potencia para problematizar a realidade, para cuestionala e impugnala é o seu mellor legado, un legado ao que algún día haberá que facer xustiza cunha historia que estea á súa altura.