Foron algo máis de tres anos, no vello dominio de blogger, tres anos nos que pasaron moitas cousas, entre as que podemos destacar a publicación de tres libros, pero tamén recitais, viaxes, polémicas, traballos e destraballos, proxectos que xurdiron coa forza das ilusións e caeron axiña na apatía máis tópica deste país, e tamén as derrotas políticas, tamén tópicas do país, entre treguas que nunca acabaron de convencernos. O blogue tivo os seus altibaixos e o certo é que a tentación de mudanza a blogaliza, que estivo presente dende os primeiros tempos, foi tomando o corpo dun revulsivo que permitise revitalizar as crónicas do porto e impedir o estatismo no que estaban caendo. Tamén está, por suposto, o feito de apoiar un xeito de facer as cousas que funciona e que está asociado ao país, que ao cabo é unha das cousas que máis me importan, sobre todo vendo a dificultade de artellar respostas e a capacidade que seguimos a ter de derrubarnos as escaleiras entre nós.

Estiven tentado de abandonar o blogue moitas veces, e dalgunha forma é o que fixen. En lugar de importar o vello contido, decidín comezar de cero. Supoño que en esencia o vello cronista de Gorée que xa son aparecerá nestas novas páxinas, ao mesmo tempo supoño que haberá cousas dese vello cronista que o novo rexeitará. E coma sempre haberá xente máis ou menos descontenta. En calquera caso, o porto abriu de novo, poden atracar os seus barcos e pasear pola illa e asomarse unha vez máis á porta do non retorno.